کد مطلب:90377 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:137
«لما بعثنی رسول الله الی الیمن و قال: لی لا تقاتلن احدا حتی تدعوه الی الاسلام و ایم الله لئن یهدی الله علی یدیك رجلا خیر لك مما طلعت علیه الشمس و غربت و لك ولائه.»: علی علیه السلام فرمود: آنگاه كه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم مرا جهت سركوبی متمردان، به یمن فرستاد دستور داد، با كسی جنگ مكن، مگر اینكه ابتدا او را به اسلام راهنمایی كنی. به خدا سوگند اگر خدای متعال، یك نفر را به دست تو توفیق هدایت بدهد و از بیراهه به راه [صفحه 340] آید، برای تو از هر چه كه آفتاب بر آن می تابد بهتر است و برای تو ولایت. بر او خواهد بود. ولاء: به معنای محبت، صداقت، دوستی، خویشاوندی، قرب، ملك و پیوستگی دادن میان دو چیز است. تناسب معنای ولاء با هم كه یاد نمودیم، در اینجا این است كه فرد هدایت شده، در دوستی و صداقت با تو استوار خواهد بود. طبیعی است، فرد منحرف، با هدایت و راهنمایی دیگری به راه آمده و در برابر این احسان او را دوست خواهد داشت و هرگز از یاد نخواهد برد. احتمال دیگر اینكه مراد از ولاء ولای عتق باشد، زیرا اگر فردی بنده اش را آزاد نماید ولای ملكیت باقی خواهد ماند. تناسب این معنا در این مورد آن است كه او با هدایت و راهنمایی تو از آتش دوزخ آزاد گردیده و این حق تو، بر عهده ی او همیشه باقی است. احتمال سوم، ولای امامت است و فرد هدایت شده، امامت و رهبری تو را از جان و دل پذیرا خواهد شد و همیشه این حق بزرگ را در وجود خود، احساس می كند. بدیهی است، جنگ و خونریزی در آغاز، دردی را درمان نمی كند، از اینرو از دیدگاه اسلام عملی مبغوض است، مگر در صورتی كه افراد متمرد و سركش، در اثر لجاجت، از پذیرفتن هدایت امتناع نمایند، بلكه از هدایت دیگران نیز، جلوگیری كنند و آتش جنگ را برافروزند. اسلام پیش از هر نوع درگیری كه به جنگ منتهی شود، هدایت با رفق و مدارا را به كار گرفته، تا شاید نصایح مشفقانه، سودمند واقع شود و از خونریزی و نكبتهای ناشی از ستیز جلوگیری نماید. آری اگر هدایت، مفید نیفتاد و بنا شد عضو فاسد، موجب فساد اعضای دیگر [صفحه 341] گردد، آنگاه است كه جز قطع آن عضو چاره ای نخواهد بود و از اینجاست كه گویند: آخر الدواء الكی: آخرین راه درمان و علاج داغ نهادن است.
قال علی علیه السلام:
صفحه 340، 341.